Chirurgiczne usuwanie ósemek

Chirurgiczna ekstrakcja zębów zatrzymanych, potocznie nazywana usuwaniem ósemek, to zabieg budzący wiele wątpliwości. Znajomość procedur zapewnia większy komfort i poczucie bezpieczeństwa.

Ósemki – zęby będące źródłem problemów

Ósemki, ostatnie zęby trzonowe łuków zębowych, to szczególne zęby. Nie biorą one udziału w rozdrabnianiu pokarmów, a ich położenie utrudnia, a niekiedy wręcz umożliwia dokładne usuwanie resztek jedzenia. To z kolei tworzy znakomite warunki do rozwoju próchnicy.

Zęby mądrości, które wyrzynają się najpóźniej ze wszystkich zębów (między 18. a 25. rokiem życia), mogą powodować spory dyskomfort. Jest on związany z tym, że często brak dla nich miejsca w łuku zębowym. Ułożenie ósemek bywa często nieprawidłowe, co prowadzi do trudności z ich wyrżnięciem. Problemem są również zatrzymane ósemki. Tym mianem określa się zęby, które nie wyrżnęły się ponad powierzchnię dziąsła (utknęły w kości szczęki dolnej lub górnej).

Chirurgiczne usuwanie ósemek – kiedy jest zalecane?

Ekstrakcja zęba, czyli jego usunięcie chirurgiczne, jest zabiegiem wykonywanym w sytuacjach, kiedy pozostawienie zęba może mieć negatywny wpływ na funkcjonowania narządu żucia. Leczenie ósemek, z uwagi na ograniczony do nich dostęp, skutecznie utrudnia późniejsze leczenie. Najlepiej wcześniej skonsultować się z lekarzem stomatologiem i ocenić położenie oraz przydatność ósemek w jamie ustnej pacjenta. Zabieg chirurgicznego usunięcia ósemki najlepiej wykonać zanim próba wyrżnięcia się zęba doprowadzi do stanów zapalnych czy szczękościsku. 

Wskazaniami do usunięcia zęba są:

• częściowe lub całkowite zatrzymanie zęba,
• próchnica,
• nawracające stany zapalne,
• wzrost poza łukiem.

Chirurgiczne usuwanie ósemek często wykonuje się również przed rozpoczęciem leczenia ortodontycznego.

Ekstrakcja zęba – jak wygląda zabieg usunięcia ósemki?

Ekstrakcję, czyli chirurgiczne usunięcie zęba, poprzedza konsultacja z wykonaniem niezbędnej diagnostyki. Pantomogram – zdjęcie rentgenowskie zębów i struktur szczęki i żuchwy na jednym obrazie, pozwala chirurgowi stomatologicznemu na szczegółowe zaplanowanie zabiegu. W trudnych przypadkach wykonywane jest też zdjęcie tomografii CBCT do dokładniejszej diagnostyki. 

Stomatolog chirurg wykonujący ekstrakcję ósemki, po zastosowaniu znieczulenia miejscowego, zdejmuje blaszkę kostną, docierając tym sposobem do zęba. Następnie usuwa z zębodołu zatrzymaną ósemkę, oddzielając ją wcześniej od korzenia. W kolejnym kroku oczyszczany jest zębodół. 

Chirurgiczne usuwanie ósemek – ile trwa?

Czas trwania zabiegu ekstrakcji ósemki, przeprowadzany przez chirurga stomatologa uzależniony jest od stopnia trudności. Po usunięciu ósemki lekarz zaszywa ranę poekstrakcyjną (ma to na celu szybsze gojenie się zębodołu). Szwy zdejmowane są po około siedmiu dniach od przeprowadzenia zabiegu. 

Czy chirurgiczne usuwanie ósemek boli?

Wyrywanie zęba w wielu pacjentach budzi obawy związane z bólem. Jednak na pytanie, czy chirurgiczne usuwanie ósemek boli, możemy stanowczo odpowiedzieć: nie, nie boli. W Przychodni Dorodent, w trosce o komfort i bezpieczeństwo pacjentów, stosujemy skuteczne znieczulenie miejscowe. Dzięki niemu w trakcie zabiegu nie występuje ból i dyskomfort. 

Zalecenia po zabiegu ekstrakcji ósemek

Po zabiegu usunięcia zęba konieczne jest stosowanie się do zaleceń chirurga stomatologicznego. Bezpośrednio po ekstrakcji zęba nie wolno jeść ani pić przez co najmniej 2 godziny. Przez około tydzień po wyrywaniu ósemek pacjent powinien jeść płynne lub miękkie, najlepiej chłodne posiłki. Niewskazane jest również picie alkoholu oraz palenie papierosów. 

W pierwsze dni rekonwalescencji po ekstrakcji zęba mogą występować dolegliwości bólowe i obrzęk – sposobem na ich złagodzenie są zimne okłady i leki przeciwbólowe. Chociaż po wyrwaniu zęba należy dbać o higienę jamy ustnej, to nie wolno stosować płukanek z alkoholem. Odradzane jest również wykonywanie intensywnych ćwiczeń fizycznych.

Dzięki stosowaniu się do zaleceń rana pozabiegowa będzie miała szansę się wygoić i zmniejszy się ryzyko wystąpienia nieprzyjemnego powikłania w postaci tzw. suchego zębodołu. Jego mianem określa się miejscowy stan zapalny rany poekstrakcyjnej, powstający na skutek utraty skrzepu z gojącego się miejsca.